معنی فراغت یافتن در فرهنگ فارسی عمید

آسوده شدن از کاری، آسودگی یافتن

معنی فراغت یافتن در لغت نامه دهخدا

پرداختن. به پایان رساندن. فراغ:، چو از گفتن فراغت یافت شاپور، دمش در مه گرفت و حیله در هور.، نظامی.، رجوع به فراغ و فراغت شود

آسوده شدن آرامش یافتن آسوده شدن راحت شدن، پرداختن از چیزی به پایان رساندن

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

به دست آوردن وقت مناسب برای انجام کاری

(دَ شُ تَ)

غفلت داشتن. فراموش کردن:
در بزرگی و گیرودار عمل
ز آشنایان فراغتی دارند.
سعدی.
، آسوده بودن و راحت زیستن. رجوع به فراغ و فراغت شود

(تُ کَ دَ)

آسوده شدن. (آنندراج). آسایش یافتن:
پزشکی چون کنی دعوی که هرگز
نیابد راحت از بیمار بیمار.
ناصرخسرو

آسایش داشتن، فراموش کردن، پروا داشتن آسوده بودن آرامش داشتن، فرصت داشتن مجال داشتن، غفلت داشتن فراموش کردن

موقع مناسب برای اجرای کاری یافتن، دست یافتن

یافتن، درک کردن فهمیدن دریافتن

((~. تَ))

آرامش داشتن، فرصت داشتن، فراموش کردن

بی گناه شناخته شدن، تبرئه شدن